sábado, 16 de octubre de 2010

SHOUT!

Gritaré cuándo no pueda más,
pero por ahora debo escapar.

No pienses que es la vergüenza
la que me hace retroceder,
si no el simple hecho de afrontar la verdad.

Gritaré cuándo no pueda más,
daré la cara, seré valiente,
pero por ahora,
seré inteligente.

¿Por qué razón he de afrontar
cosas que ellos dicen saber de mí,
pero que ni yo misma sé?

Gritaré cuándo no pueda más,
pero por ahora,
seré víctima de burlas.

viernes, 15 de octubre de 2010

Canto tempo fai que tes esas sensación de lexanía?
Sintes vacío.
Por iso buscas algo. Nalgún recuncho.
Estás realmente nunha procura?
Quizais xa o atopaches todo,
quizais non teñas nada que procurar.
Sexa como sexa,
tes unha sensación extraña,
e a túa vida
existe por ela.
Parece que che falta algo,
non?
Quizais alma,
quizais corazón.
Amor.


Ariadna Cordal.

domingo, 10 de octubre de 2010

Tres amiguiños.

Tres amiguiños.

Nun pobiño calquera, había un grupo de raparigos, chamados Ying, Yang e Neutrum. Eran pequenos, adolescentes, inxénuos.
Todo era fácil, divertido e agradable.
Ata que Ying se enfadou con Yang. Como? Por que?
Ying cría que Yang insultara a un ser querido seu, sen razón, xa que non fora así. Despois, escoitou rumores absurdos de outra xente, e iso conseguiu que Ying se enfurecera máis.
Pero Yang enfureceuse tanto que chegou a odiar ao seu anterior benquerido amigo, Ying. Porque desconfiara del de tal xeito, que poderíase dicir que, prácticamente, tratouno como algo sen valor.
E despois, estaba Neutrum. Este quería con loucura a Ying e Yang, e polo tanto, el era o que saía máis perxudicado. Pero os seus bos amigos non o se decataron a tempo…
Neutrum, foi repartido irregularmente; un 80% del estaría con Ying, e o 20% restante, con Yang.
Non aturaba máis aquilo, e decantouse por actuar. Falou, ou tentouno, con eles. Non acadou nada, posiblemente, empeorar a situación.
Así que Neutrum acabou enfadado con Ying e Yang, alegando que tiñan un comportamento pueril e cretino.
Que deberían facer os tres amiguiños?

Proseguirá…